کد مطلب:29554 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:107
5248. امام علی علیه السلام: [ خداوند] عزّوجل عزّت دهنده هر ذلیل است.[2]. 5249. امام علی علیه السلام: آن است كه زاده نشده تا در عزّتش شریكی باشد.[3]. 5250. امام علی علیه السلام: سپاسْ خدایی را كه [ جامه] عزّت و كبریا را پوشیده، و این دو [ صفت] را برای خود برگزیده، نه برای بندگانش.[4]. 5251. امام علی علیه السلام: با نشانه های تدبیری كه در بین آفریده هایش است، در خِرَدها آشكار گشت... و او حكیمِ داناست. اشباح هر كدام از آفریده هایش را كه خواست، استوار كرد؛ امّا نه بر پایه نمونه ای از پیش، و نه با وارد شدن سختی بر او در آفرینش آنچه آفرید.[5]. 5252. امام علی علیه السلام: فرمان او، سرنوشت و حكمت است و خشنودی او، امان و رحمت. به دانش، حكم می كند و از سرِ بردباری، می گذرد.[6]. 5253. امام علی علیه السلام: و موجودات را در اجناسی كه از نظر حد و اندازه و غریزه ها و هیئت ها گوناگون بودند، تفكیك كرد؛ پدیده هایی كه ساخت آنها را استوار ساخت. آنها را بنا بر آنچه اراده كرده بود، آفرید و پدید آورْد.[7]. 5254. امام علی علیه السلام: [ خداوند] عزّوجل از ملكوت قدرتش و شگفتی هایی كه آثار حكمتش بدانها گویاست، چیزهایی به ما نشان داد... كه ما را به ضرورت وجود برهان بر شناختش راهنما شد. پس شگفتی های آنچه از آثار خلقت و نشان های حكمتش آفریده، آشكار شد، و هر آنچه آفرید، حجّت و دلیل بر او گشت.[8].
5247. امام علی علیه السلام: هر عزیزی بجز او، خوار است.[1].